Kategorie: Plattdeutsche Texte

Beitrag: Jürgen Sakuth

To de Tiet as in Niestadt in Holsteen noch ’n Amtsgericht weer, sall vör
vele Johren düsse Begevenheit to’n Verhanneln west sien.
Kuddel Frees harr in Ostholsteen ’n heel groten Buernhoff mit veel
Arbeitslüüd, de för em ehrn Deenst döön.
So weer ok ’n boomlangen Minschen, mit Namen Jochen Öllerich,
bi em as Knecht anstellt. Man Jochen Öllerich weer, as dat schien,
daagsöver noch nich noog utlast, denn he füng jümmers weller mit
de Köökschen un Melkdeerns op’n Hoff lütte Techtelmechtels an.
Un en so’n lütt Smuusstünn mit de Kööksch Stiena Dünnwever harr
Folgen hatt. As Stiena nu ’n lütt Deern op’e Welt bröcht harr, wull se
aver den olen Slöpendriever Jochen Öllerich partout nich heiroden. Se
tru em afsluut nich.
So güng de Vörfall vun wegen de Alimente to dat Niestädter Amtsgericht. As Jochen de Vadderschaft jo ok anerkannt harr, fraagt de Richter
em to’n Sluss:
„Na, Jochen Öllerich, wo is dat denn nu mit dat Betahlen?«
„Och“, hett Jochen dor blots meent, „,och, Herr Richter, dat laat man so
goot sien, dor will ik egens wieder nix för hebb’n. Dor heff ik mi jo blots
de Meddagstünn mit verdreven!“

Quelle: Heinrich Evers „Dat dröfft doch mal seggt warrn!“
(Balticum Verlagsgesellschaft und Werbeagentur GmbH)
Illustration: Elke Grotelüschen

Beitrag: Jürgen Sakuth

Schoolmeester Theede wull vundaag in’n Düütsch-Ünnericht dat snaaksche Woort „ümmerhen“ dörchnehm’n. He verkloor de Schölers sien Ansinnen mit den nafolgen Satz:
Wi Schölers hebbt düchtig wat lehrt in düsse Klass, gaht wi jo ok al fief Johren to School!“
Nu sull’n de Schölers ’n Satz mit dat Woort „ümmerhen“ bill’n, un Fiete Brockmann harr ok glieks den Finger baven un see:
„Ik bün man blots twölf Johr oolt, aver ik kann ümmerhen al siet dree Johren op’e Treckfiedel spelen!“..
Allerbest“, meen Thede, „So is dat richtig „, un wenn sik nu an Odje Diekmann:
„Hest du ok ’n Vörslag för mi?“
 Odje stünn op, överlegg’n lütt Ogenblick un töön denn:
„De Weltrekord in’t Hamerwietsmieten is to Tiet 86,74 m, ümmerhen hef ik den Hamer ut Vadders Klüterkasten ok al negen Meter wiet smeten!“
„Heel goot, Odje, ok dat is richtig! Wokeen kann noch ’n Bispill bringen?“ fraag Thede nu de Klass.
Nu melldt sik Bernhard Kringel un verkünn heel stolt: De Karpen, denn ik annerletzt angelt heff, de wöög ümmerhen meist söven Pund!“
De Schoolmeeaster is bannig tofreden un snackt nu toletzt noch Wally Brösel an: „Na, Wally, kannst du mi ok noch ’n Satz segg’n?“
Wally steiht nu langsam op un see:
Wi hebbt tohuus ’ne niege Naversche, de heet Stiene Madsen!“ As he dat rutbröcht harr, seet he sik foorts weller dal. Man de Lehrer fraag glieks na:.
„Aver, Wally, du büst doch noch nich torecht mit den Satz, oder?“ Dor stunn Wally weller op un meen ’n beten liesen:
Wi hebbt tohuus ’ne niege Naversche, de heet Stiene Madsen, un dor geiht Vadder avends ümmer hen!“

Quelle: Heinrich Evers „Dat dröfft doch mal seggt warrn!“
(Balticum Verlagsgesellschaft und Werbeagentur GmbH)

Ein Gastbeitrag von Elfriede Schlieper

Mötst di nich argern,
hett keenen Wiert.
Mötst di blots wunnern,
wat allens passiert.
Mötst jümmer denken,de Welt is nich kloock.
Jeder hett Grappen,
du hest se ook.

Weiterlesen „LACHEN deit good!“ →

Beitrag: Jürgen Sakuth

Fiete Beckmann harr al siet Maanden bannig hogen Blootdruck, böös
flinket Hartklabastern un to sien Triglyceride- un Cholesterinweerten
harr de Dokter blots noch meent: „Kriminell de Tallen, dat mutt nu aver
bilütten anners warrn!“
Nu hett em sien Dokter ne Kur verschreven. Veer Weken sull he in’n
Süden vun Düütschland, in de Neegde vun Baden-Baden, wat för sien
Gesundheit un Wohlbefinn’n doon.
Un de Dokter harr ok noch meent:
„Streng di an, laat man ollig poor Pund dor, Fiete, du bruukst nich al-
lens an Gewicht weller mit tohuus to bring’n!“
Na veer Weken harr sien Fru Gerda bi dat Torüchkamen ok den Indruck,
wat ehrn Fiete de Kuropenthalt allerbest bekamen weer.
Mit helle, smuustergrienen Ogen harr he sien Gerda weller in de Arms
sloten. Allens schien allerbest.
Man in de Nacht keem Gerda de Saak doch bannig snaaksch vör. Fiete
reep doch jümmers weller in’n Slaap: „Desdemona, Desdemona!“
Annern Morgen stell Gerda nu glieks ehrn Fiete to Reed:
„Du ole Slawiner hest di jo wull ’n Kurschadden in Baden-Baden an-
lacht. De halve Nacht weerst du jo blots an’t Desdemona-Ropen. Wat
seggst du dorto?“ ,
Minsch Gerda“, see Fiete dor, „du weets doch, wat ganz in de Neegde
vun Baden-Baden de Rennbahn vun Iffelzheim liggt, un de hett doch bi de
düütschen Peer-Rennbahnen’n föhren Rull. Wo ik nu al mal dor ünnen weer,
bün ik dor to’n Galopprennen west un heff op dat Peerd Desdemona wett.
Dat heff ik denn wull ok noch jümmers in’n Droom anfüert!“ Na, dor weer
jo denn Roh, un Gerda un Fiete leven vergnöögt, tofreden un bi beste Ge-
sundheit. Wenn, jo wenn nich na acht Weken de ole Postkoort kamen weer.
Fiete kunn dat al vun wieden seh’n, sien Gerda stöh mit ’n Postkoort in’e
Hand vör de Döör, as he vun sien Fröhschoppen weller tohuus keem. Un
ehr funkeln Ogen un hoochrode Kopp verspröken wohrlich nix Godes.
Gerda see nich veel, man blots: ,
Dor is ’n Postkoort för di kamen. Dien Peerd „Desdemona“ hett di
schreven! Du sasst di al mal ’n Naam för dat lütt Fahlen utsöken, wat
in’n Harvst to Welt kam’n sall!“

Quelle: Heinrich Evers „Dat dröfft doch mal seggt warrn!“
(Balticum Verlagsgesellschaft und Werbeagentur GmbH)