De Scheper

Die folgende plattdeutsche Kurzgeschichte habe ich im Buch „Dat dröfft doch mal seggt warrn!“ von Heinrich Evers (Balticum-Verlagsgesellschaft und Werbeagentur GmbH) gefunden. Aus meiner aktiven Phase der Erwerbsarbeit weiß ich, dass in diesem humorvollen Text im Kern viel Wahres steckt.

Hermann MöIIer weer ’n Scheper, de meern in Sleswig-Holsteen op de Westsiet vun’n Geestrüüch sien Schaap höden dee. Wiet un siet Natuur pur, keen Kaat, keen Dörp, keen Stadt in de Neegde. Dat weer Scheper Möller sien Welt. So wull he dat hebben, so kunn he dat af.

De Fröhjohrstiet weer nu dor, un he wüß, wat dat Gras an’n Diek un op de Wischen al weller to wassen anfüng. So weer he mit sien Schaap op’n Weg na de Dieken an’e Westküst.

Opeenst dükert dor ut ’n grote Stoffwulk en nagelniege, griese Jeep op un höllt direktemang blangen den Scheper an.

De Fohrer vun den Jeep weer ’n smarten Jungkeerl vun üm un bi fiefuntwintig Johrn. He seeg so bannig anners ut as de ole Scheper MölIer in sien brune, schietige Manchesterbüx. Un he weer allerbest utstaffeert:

Brioni-Büx, Giorgio Armani-Böverhemd, Karl-Lagerfeld-Jack, Gianni-Versace-Binner, Ray-Ban-SünnbriII un op Hoochglanz poleerte, swatte Cerutti-Lackschoh.

He steeg ut, güng op den Scheper to un see to em: „Wenn ik richtig raadt, woveel Schaap in Ehr Schaapheerd sünd, krieg ik denn een vun de Schaap schenkt?“

Scheper MölIer keek den Mann heel verbaast an, smeet denn noch ’n Oog op sien friedlich grasen Schaap un see in alle Roh:

„Na goot, mienethalven. Is afmaakt, dat geiht los!“

Nu kümmt de Jungkeerl aver in’e Gang. He verbindt sien Notebook mit sien Ackersnacker, geiht in’t Internet op ’n Siet vun de NASA, scannt de Gegend mit HöIp vun sien GPS-SateIliten-Navigationssystem af, maakt en Datenbank apen un ok noch dreeundörtig Excel-TabeIIen mit ’n Unmeng vun Formeln un Tallen. To’n Sluß druckt he op sien Hi-Tech-Mini- drucker en Bericht vun 49 Sieden ut, dreiht sik na den Scheper üm un seggt:

„Se hebbt hier exakt 1.297 Schaap in Ehr Heerd!“

„Dat is richtig!“ see de Scheper. „Na, denn söökt Se sik man ‘n Schaap ut!“

De junge Mann höögt sik jo nu een, nimmt sik ‘’n Schaap un laadt dat in sien
Jeep in.

De Scheper kiekt em intresseert un mit ’n lütt Smuustern bi’t Inladen to
un seggt denn:

„Wenn ik nu Ehr Profeschoon raadt, geevt Se mi denn mien Schaap
weller torüch?“

„Kloor, dat maak ik, worüm denn nich?“ anter dor de Jungkeer!.

„Se sünd Unnernehmensberader!“

„Jungedi, dat harr ik aver nich dacht. Dat is richtig. Woher weet Se
dat denn blots?“

„Nu, beste Mann, dat is doch dat Eenfachste vun’e Welt!“ seggt
dor Scheper Möller:

„Eerstens kummt Se hierher na mi, ofschoonst keeneen Se bruken
deit un ropen hett.

Twetens wüllt Se ’n Schaap as Betahlen vun mi hebb‘n, dorför wat
Se mi wat seggt, wat ik ok al so wüß,

un drüttens hebbt Se afsluut keen Schimmer vun dat, wat ’n Scheper
an Arbeit un Opgaven hett.

Un nu doot Se mi den Gefall’n, maakt Se den Jeep apen un laat mien
Hund weller rut!“