Dat Kunstwark

Den folgenden Beitrag habe ich wieder aus dem Buch „Dat dröfft doch mal seggt warrn!“ von Heinrich Evers (Balticum-Verlagsgesellschaft und Werbeagentur GmbH)

@ Elke Grotelüschen

„Op’n Fraag mutt’n jümmers flink ’n Anter hebb’n“, verkloor mi maleens mien Fründ Rollie Berner. „Dat is jümmers al de rechte Weg west un hett sik in elkeen Hökerladen as goot un sinnvull wiest!“ meen he.

Dat hett ok ’n rieken Hamborger Bankkoopmann in Niestadt in HoIsteen klook kregen, as he an de Oostsee in de Sommerfrisch weer. An’n griesgrauen Regendag besöch he dat Apen Atelier vun Elke Gro- telüschen in’e Königstraat. Ogenschienlich wull he wat köpen. Op jede- en Fall keek he sik de Biller in’t Atelier mit groot Vermaak an. Op en Bild kunn he ’n Strandkorf erkennen, op ’n poor anner Biller Minschen an’t Meer. Aver he fünn ok Motive as buntklöört Fisch un nakelt Deerns mit groten Bossen un blanket Achtergatt. Vun allens wat. Man en Kunst- wark schien em besünners antospreken.

„Wat stellt dat hier egens dor?“ fraagt he de Malersche.

„Köh op‘e Wisch!“ antert de foorts.

„So, so, Köh op’e Wisch! Aver mit Verloop, beste Fru, ik seh hier gor keen Gras op’e Wisch!“

„Dat hebbt de Koh allens opfreten!“

„Aver Köh kann ik op dat Bild ok nich finnen!“

„Nu, beste Mann“, meen dor de Malersche foorts, „nu seggt se mi doch blots, wat sullt Köh op’n Wisch, neem keen Gras mehr wassen deit?“